Ορισμός

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνος (ΣΚΣThe Carpal Tunnel Syndrome) είναι μια συχνή πάθηση των χεριών, ιδίως των γυναικών η οποία προκαλεί πόνο, μουδιάσματα και ατροφίες στην άκρα χείρα. Η αναλογία γυναικών – ανδρών είναι 9:1.

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (ΣΚΣ) είναι μία παθολογική κατάσταση, η οποία έγγυται σε πιεστικές διαταραχές του Μέσου Νεύρου του χεριού, κατά την διέλευσή του μέσα από τον καρπιαίο σωλήνα. Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι η άσκηση πίεσης στο μέσο νεύρο - το νεύρο στον καρπό που παρέχει αισθητική και κινητική νεύρωση σε τμήματα του χεριού. Μπορεί να οδηγήσει σε μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, αδυναμία ή μυϊκή βλάβη στο χέρι και τα δάκτυλα. Η πάθηση δεν είναι επικίνδυνη, αλλά είναι ενοχλητική και συνήθως εάν δεν κάνει κάποιο κύκλο μετά τον οποίο αυτοϊάται, διατρέχει χρονικό διάστημα 5-10 ετών οπότε τα ενοχλήματα σταματούν μέν, αλλά στα χέρια παραμένουν ατροφίες και μυϊκή αδυναμία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος πού είναι απαραίτητη η θεραπεία.

Μιλώντας για παιδική παχυσαρκία το πρώτο που μας έρχεται συνήθως στο μυαλό είναι κάποιο πολύ παχύ παιδί. Επειδή η εικόνα του παχύσαρκου παιδιού ταυτίζεται με αυτή του χοντρού παιδιού πολλοί γονείς συνειδητοποιούν την κατάσταση αρκετά αργά. Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν την αυξανόμενη πρόσληψη βάρους από τα παιδιά τους ως δείγμα υγείας και σωστής ανάπτυξης. Ορισμένες φορές όμως τα μερικά παραπάνω κιλά μπορούν να οδηγήσουν στην παχυσαρκία.

Με πρώτα τα παιδιά της Αμερικής, στην παγκόσμια κατάταξη, τα ελληνόπουλα κατέχουν την δεύτερη θέση σε σχέση με την παχυσαρκία. Τα τελευταία δέκα χρόνια η αύξηση της παχυσαρκίας φτάνει στο 54% σε παιδιά 6-11 ετών και το 40% σε εφήβους 12-17 ετών (Πηγή: Prevention Magazine) . Πρόκειται για μια νέα μάστιγα η οποία θα οδηγήσει στο να «χάσουμε» σε 20 χρόνια, περισσότερα παιδιά από την κακή διατροφή και τα επακόλουθα που έχει αυτή (υπέρταση, στεφανιαία νόσος, διαβήτης τύπου 2 κ.α), παρά από το aids και τα ναρκωτικά!

Η λέξη παχυσαρκία είναι σύνθεση των λέξεων παχύς και σάρκα. Παχυσαρκία είναι η κλινική κατάσταση στην οποία η υπερβολική αποθήκευση λίπους μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την υγεία του ατόμου. Σύμφωνα με το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) ως παχύσαρκοι χαρακτηρίζονται τα άτομα με ΔΜΣ μεγαλύτερο από 30. Κατά μέσο όρο, οι παχύσαρκοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη δαπάνη ενέργειας από λεπτότερους, λόγω της ενέργειας που απαιτείται για να διατηρηθεί μια αυξημένη μάζα σώματος.

Αιτιολογία

  • Το πάχος βασίζεται στη λειτουργία του ερπετικού εγκεφάλου, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, Ο ερπετικός εγκέφαλος, όταν αισθάνεται κίνδυνο, μπαίνει στη διαδικασία φυγής ή επίθεσης (flight or fight). Τότε παύει να μεταβολίζει την τροφή, αλλά την αποθηκεύει σε λίπος και τρώει όσο το δυνατό περισσότερο για να έχει περισσότερη ενέργεια για να ξεπεράσει τον κίνδυνο.
  • Ο υποθυρεοειδισμός είναι η πρώτη αιτία που πάνω από το 50% των γυναικών έχουν βάρος παραπάνω από το κανονικό
  • Τα γονίδιά
  • Το χρόνιο συναισθηματικό στρες διεγείρει τον εγκέφαλο, ο οποίος εκκρίνει ορμόνες, που με τη σειρά τους δημιουργούν βάρος γύρω από την κοιλιά, κάτι πολύ βλαβερό για την υγεία μας.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, ο προσδιορισμός της παχυσαρκίας γίνεται μέσω του Δείκτη Μάζας Σώματος, ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε το σωματικό βάρος (σε κιλά) με το τετράγωνο του ύψους (σε μέτρα).

Η λεπτοσπείρωση είναι μία ζωονόσος, η οποία οφείλεται σε σπειροχαίτη και προκαλεί ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων στον άνθρωπο. Ο υπεύθυνος παθογόνος μικροοργανισμός είναι η leptospira interrogans. Η λεπτοσπείρωση είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη νόσος που σχετίζεται με τα τρωκτικά, και προσβάλλει όχι μόνον υγιή ζώα αλλά ακόμη και τον ίδιο τον άνθρωπο, με δυσάρεστες ορισμένες φορές συνέπειες. Το βακτηρίδιό της ζει κυρίως στα νεφρά και αποβάλλεται με τα ούρα των ποντικών αλλά και πολλών άλλων ζώων, που νόσησαν, επέζησαν και μεταβλήθηκαν σε φορείς, αποβάλλοντας το μικρόβιο για μήνες ή και για χρόνια. Η λεπτοσπείρωση ή η νόσος του Weil είναι μια ζωοανθρωπονόσος που οφείλεται σε διάφορα στελέχη του βακτηριδίου (σπειροχαίτης) Leptospira interrogans.

Σήμερα, ένα από τα γνωστότερα νοσολογικά προβλήματα που σχετίζονται με τα επιβλαβή τρωκτικά είναι η λεπτοσπείρωση, της οποίας παρατηρούνται σποραδικά κρούσματα σε ανθρώπους και σε ζώα (τρωκτικά, σκύλος, αιγοπρόβατα, βοοειδή, χοίροι).   Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι πέρα των παραπάνω, τα ποντίκια μπορεί να είναι φορείς ή φυσικές αποθήκες και πολλών άλλων νοσολογικών παραγόντων.  Η λεπτοσπείρωση οφείλεται σε μια ποικιλία ειδών - στελεχών ενός βακτηριδίου που ανήκει στην οικογένεια των σπειροχαιτών και στο γένος Leptospira sp. Οπως φαίνεται και από τα δύο συνθετικά, που είναι ελληνικές λέξεις, το βακτηρίδιο αυτό μοιάζει με μια λεπτή σπείρα (ελατήριο). Εχει αυτόνομη κίνηση και στη φύση επιβιώνει συνήθως σε υγρό περιβάλλον (στάσιμα ύδατα). Κυρίως όμως βρίσκεται στα νεφρά και τα ούρα των ποντικών (φυσικοί φορείς), αλλά και πολλών άλλων ζώων που νόσησαν, επέζησαν και τα οποία για μήνες ή και χρόνια απεκκρίνουν με τα ούρα τους το μικρόβιο.

Από κλινική άποψη, στον άνθρωπο και τα ζώα τα διάφορα στελέχη της λεπτόσπειρας προκαλούν, κατά κανόνα, μια οξεία εμπύρετη νόσο. Συχνά, στον άνθρωπο και κυρίως κατά την εισβολή της νόσου, τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά μιας οξείας εμπύρετης γριπώδους συνδρομής.

Τα στενώματα της ουρήθρας είναι μια πάθηση που ταλαιπωρεί, και κοστίζει και χρόνο αλλα και χρήμα στους ασθενείς ενώ ταυτόχρονα επηρεεάζουν δραματικά και την ποιότητα ζωής του άνδρα.

Κατανοώντας την ουρήθρα

Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας δια μέσου του οποίου εξέρχονται τα ούρα απο την κύστη .Περνά δια μέσω του πέους στον άνδρα. Η ουρήθρα είναι πολύ μικρότερη σε μήκος στη γυναίκα και το έξω στόμιο της βρίσκεται πάνω ακριβώς από τον κόλπο.(Στους άνδρες το σπέρμα επίσης εξέρχεται απο την ουρήθρα).

Τι είναι όμως το στένωμα της ουρήθρας;

Η στένωση συμβαίνει όταν τμήμα της ουρήθρας γίνεται πιο στενό. Η στένωση μπορεί να αφορά οποιοδήποτε τμήμα της ουρήθρας. Συνήθως υπάρχει ουλώδης ιστός(ουλή) γύρω απο το στενωμένο τμήμα. Το μήκος μίας στένωσης μπορεί να κυμαίνεται απο 1εκ-4εκ ή περισσότερο. Το παρακάτω διάγραμμα απεικονίζει ένα αρκετά μακρύ και σοβαρό στένωμα. Τα στενώματα ουρήθρας είναι σπάνια στην γυναίκα.

Στην πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας υπάρχει εκ κατασκευής χαλαρή δομή των γλωχίνων της βαλβίδας με αποτέλεσμα κατά τη σύγκλιση της να οπισθοχωρούν λίγο προς τον αριστερό κόλπο. Η πρόπτωση είναι συχνό εύρημα στο γενικό πληθυσμό (2-5%) και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχει εξ αρχής (είναι πρωτοπαθής) σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα νόσων του συνδετικού ιστού όπως το σύνδρομο Marfan κ.α.

Η μιτροειδής είναι μία "δίφυλλη" βαλβίδα της καρδιάς. Φανταστείτε ότι είναι "σαν μία δίφυλλη πόρτα". Αυτή η βαλβίδα είναι τοποθετημένη μεταξύ των δύο αριστερών κοιλοτήτων της καρδιάς, δηλαδή μεταξύ του αριστερού κόλπου και της αριστερής κοιλίας. Τα δύο φύλλα της μιτροειδούς λέγονται "γλωχίνες" και σε κάθε καρδιακό κύκλο (συστολή-διαστολή) κλείνουν και ανοίγουν. Όταν ανοίγουν, επιτρέπουν να περάσει το αίμα από τον αριστερό κόλπο στην αριστερή κοιλία, ενώ, όταν κλείνουν, σταματά η ροή αίματος από τη μία κοιλότητα στην άλλη. Αυτές οι γλωχίνες της μιτροειδούς έχουν χαρακτηριστική μορφολογία και κλείνουν σε μία συγκεκριμένη θέση.

Σε ένα μεγάλο αριθμό υγιών ανθρώπων, συχνότερα σε γυναίκες, η βαλβίδα παρουσιάζει κάποιες ιδιομορφίες, που συνήθως έχουν δημιουργηθεί κατά την κατασκευή της καρδιάς στην εμβρυϊκή περίοδο. Μία από αυτές τις ιδιαιτερότητες είναι η "χαλαρότητα" των γλωχίνων της μιτροειδούς, με αποτέλεσμα στο κλείσιμό τους να υποχωρούν προς τον αριστερό κόλπο. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται "πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας". Το φάσμα των μορφολογικών ελαττωμάτων της βαλβίδας είναι πολύ μεγάλο. Στους περισσότερους η πρόπτωση της μιτροειδούς περνάει απαρατήρητη, δηλαδή χωρίς να προκαλεί καμία ενόχληση σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να δημιουργήσει κάποια προβλήματα στη λειτουργία της καρδιάς. Σε ακραίες περιπτώσεις δεν κλείνει.

Η κυστική ίνωση (Cystic Fibrosis στα Αγγλικά, Mucoviscidose στα Γαλλικά) ή αλλιώς ινοκυστική νόσος (Κυστική Ινώδης Νόσος)αποτελεί το πιο διαδεδομένο κληρονομικό νόσημα στην λευκή φυλή. Η Κυστική Ίνωση είναι κληρονομική. Για να νοσήσει κάποιος πρέπει να έχει δυο γονίδια παθολογικά τα οποία κληρονομεί και από τους δυο γονείς του  που είναι φορείς της νόσου. Στην Ελλάδα σήμερα οι φορείς του παθολογικού γονιδίου που προκαλεί την Κυστική Ίνωση υπολογίζονται σε περισσότερους από 500.000!!! Περίπου 1 στα 2000-2500 παιδιά εκτιμάται ότι γεννιούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα με κυστική ίνωση, ενώ το 4-5% του πληθυσμού θεωρείται ότι είναι φορείς. 

Είναι η πιο συχνή, παγκοσμίως, κληρονομική θανατηφόρος νόσος της λευκής φυλής, που προκαλείται από τη μετάλλαξη ενός γονιδίου του εβδόμου χρωμοσώματος και προσβάλλει πολλά ζωτικά όργανα και συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Κύριο χαρακτηριστικό της νόσου είναιη εμφάνιση ιδιαίτερα παχύρρευστων και αφυδατωμένων εκκρίσεων σε διάφορα όργανα και αδένες του σώματος, με αποτέλεσμα τη σταδιακή καταστροφή πολλών οργάνων και την ανεπάρκεια αυτών.

Η αιμορροϊδοπάθεια, γνωστή στο ευρύ κοινό ως «αιμορροΐδες», είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα της καθημερινής ζωής και το «ευ ζείν» αυτών που πάσχουν απ' αυτές.

Επιδημιολογικά, παρουσιάζει παγκόσμια διάδοση και ο ένας στους πέντε, ή, σύμφωνα με άλλους ερευνητές, ο ένας στους τρεις ανθρώπους του πληθυσμού της γης θα ταλαιπωρηθεί σε κάποια περίοδο της ζωής τους από αυτό το βασανιστικό πρόβλημα. Η νόσος είναι γνωστή από την αρχαιότητα και αναφέρεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους.

Επειδή η νόσος αυτή αφορά μία περιοχή του σώματος για την οποία το ευρύ  κοινό πολλές φορές νοιώθει άβολα να συζητήσει ή και να ενδιαφερθεί σοβαρά ο ασθενής με αιμορροΐδες φθάνει στον ιατρό αργά, με προχωρημένα ενοχλήματα, χωρίς σωστή διάγνωση και, κάποιες φορές, με ελλιπή θεραπεία. Επίσης, κάθε ενόχλημα στην περιοχή του πρωκτού δεν πρέπει να αποδίδεται σε «αιμορροϊδες». 'Aλλες παθήσεις, που εμφανίζονται συχνότατα στο γενικό πληθυσμό, όπως ραγάδες, περιπρωκτικά συρίγγια, αποστήματα και πλήθος άλλων μπορεί να παρουσιάζονται με ανάλογο τρόπο ή ακόμη και να συνυπάρχουν με αιμορροϊδες. Η λαθεμένη εκτίμηση από τον ασθενή αλλά και, δυστυχώς, η ανεπιτυχής διάγνωση, κάποιες φορές, από το μη ειδικό ιατρό, οδηγεί στην εμμονή των συμπτωμάτων μετά την εγχείρηση για αιμορροϊδες.

Η CPΚ είναι ένζυμο, η υψηλότερη δραστηριότητα της οποίας παρατηρείται στην καρδιά, στους σκελετικούς μυς και στον εγκέφαλο, και σε μικρότερο βαθμό στον πλακούντα, τη μήτρα, τον γαστρεντερικό σωλήνα και το ουροποιητικό σύστημα. 
Το ένζυμο συντελεί στην παροχή ενέργειας στο κύτταρο. Η φωσφορική κρεατίνη αποτελεί ενεργειακή εφεδρεία ή αποθήκη ενέργειας για τους μυς αφού μπορεί γρήγορα να χρησιμοποιηθεί για την αναγέννηση του ΑΤΡ.

Η CPΚ συντίθεται από δυο υπομονάδες, την CK–M και την CK-Β, που οδηγεί στη δημιουργία της διαλυτής μορφής. Από αυτές τις υπομονάδες σχηματίζονται τρία διμερή ισοένζυμα: η CK-MΒ που σχετίζεται με το μυοκαρδιακό, η CK-MΜ που σχετίζεται με το μυοσκελετικό, και η CK–ΒΒ που αποτελεί ισοένζυμο του εγκεφάλου. 
Η CK-MΒ σχετίζεται (αν όχι απόλυτος ειδικά) με την καρδιά και η υψηλότερη τιμή της συγκέντρωσής της βρίσκεται στο μυοκάρδιο. Όμως μαζί με την τιμή της ολικής CK και άλλους δείκτες όπως οι καρδιακές τροπονίνες αποτελεί έναν βασικό βιοχημικό δείκτη για το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι τα επίπεδα της CK αυξάνονται κατά την διάρκεια και μετά από σκληρή άσκηση και φθάνουν στην υψηλότερη τιμή τους από 1 εως 4 μέρες μετά (την άσκηση), και επιστρέφουν στα κανονικά επίπεδα 3-8 μέρες μετά. Τέλος, εργασίες αναφέρουν ότι αύξηση της CPK και της αλδολάσης του ορού παρατηρείται και μετά από έλλειψη ύπνου.

Η μυρμηγκιά ή μυρμηκία είναι ένα ακίνδυνο εξόγκωμα στο δέρμα. Οι περισσότερες μυρμηγκιές εμφανίζονται το καλοκαίρι, λόγω της αυξημένης επαφής κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων, όπως το κολύμπι και η κατασκήνωση.

Εμφανίζεται συνήθως στα χέρια και στα πόδια, αλλά ενδέχεται να αναπτυχθεί και σε άλλα μέρη του σώματος. Οι συνηθισμένες μυρμηγκιές μοιάζουν κάπως με κουνουπίδι. Το 50% περίπου των μυρμηγκιών εξαφανίζεται μέσα σε δύο χρόνια χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα μεταδοτικές και προκείμενου να εμποδίσετε την εξάπλωσή τους, θα πρέπει να τις αντιμετωπίζετε αμέσως και να αποφεύγετε την άμεση επαφή του δέρματος με άλλες μυρμηγκιές. Συχνά, οι μυρμηγκιές επανεμφανίζονται και αυτό συμβαίνει συνήθως όταν δεν λαμβάνετε αυτές τις προφυλάξεις.
Οι μυρμηγκιές προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV). Ο ιός αυτός προκαλεί τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλοήθη εξογκώματα που είναι περισσότερο ενοχλητικά παρά επικίνδυνα, αλλά τα οποία είναι ιδιαίτερα μεταδοτικά. Υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικοί υποτύποι του ιού HPV που προκαλούν τις μυρμηγκιές. Οι διαφορετικοί τύποι του ιού προκαλούν συνήθως μυρμηγκιές σε διάφορα σημεία του σώματος. Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών, όπως δάπεδα σε πισίνες και αποδυτήρια, τα οποία έχουν μολυνθεί από άτομα που έχουν μυρμηγκιές..
Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πιθανότερο να προσβληθούν, καθώς δεν έχουν αναπτύξει (ακόμη) αντισώματα κατά του ιού και έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν μυρμηκίες.

Σύντομη περιγραφή

Αναφέρεται σε επαναλαμβανόμενα ήπια επεισόδια κωλικού των χοληφόρων, που οδηγεί προοδευτικά σε χρόνια φλεγμονή και σχηματισμό ουλής στη χοληδόχο κύστη (πάχυνση του τοιχώματος, φλεγμονώδης διήθηση, απώλεια ελαστικότητας και ίνωση). Οφείλεται σχεδόν πάντα σε χολολιθίαση.
Συμπτώματα

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο κωλικός των χοληφόρων, που οφείλεται στην παροδική απόφραξη το κυστικού πόρου από χολόλιθο. Ο πόνος ξεκινά απότομα, υποχωρεί σταδιακά και κρατά από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και είναι σταθερός (όχι διαλλείπων). Αλλες φορές συμβαίνει μετά από γεύμα, αλλά όχι απαραίτητα. Η συχνότητα των επεισοδίων ποικίλλει και μπορεί να είναι διαρκής ή να μεσολαβούν χρόνια από το ένα επεισόδιο στο άλλο. Ναυτία και έμετος μπορεί να συνοδεύουν τον πόνο.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι το «ψωμοτύρι» του Ρευματολόγου. Είναι το κυριότερο νόσημα με το οποίο ασχολείται ο Ρευματολόγος και ένα από τα ρευματικά νοσήματα που δικαιώνει την ύπαρξή του.

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχουν ρευματοειδή αρθρίτιδα στην Ελλάδα ;

Σύμφωνα με εγχώριες (αλλά και διεθνείς) στατιστικές, ένας άνθρωπος στους 100 έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα υπάρχουν 100.000-120.000 άνθρωποι με ΡΑ στην Ελλάδα. Αν όμως λάβουμε υπόψη ότι απ΄αυτούς μόνο 40.000 (κατά μέτριους υπολογισμούς) παρακολουθούνται από τους Ρευματολόγους, το ερώτημα είναι οι υπόλοιποι 80.000 τι γίνονται ; τους έχει φάει η μαρμάγκα ;

Η απάντηση είναι ότι οι χιλιάδες αυτοί άνθρωποι :

  • καταλαβαίνουν ότι κάτι έχουν, αλλά δεν πάνε στο γιατρό, γιατί φοβούνται μην τους πούν τι έχουν
  • ξέρουν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα από τις αρθρώσεις (π.χ. πόνο και δυσκαμψία στον καρπό και τους αγκώνες), αλλά δεν του δίνουν ιδιαίτερη σημασία και δεν ασχολούνται μαζί του γιατί δεν επηρεάζει σημαντικά την δουλειά τους και γενικά τις καθημερινές τους  δραστηριότητες
  • μένουν σε δυσπρόσιτες περιοχές (π.χ. ορεινά χωριά), μακριά από αστικά κέντρα όπου κατοικοεδρεύουν συνήθως οι ορθοπεδικοί ή ρευματολόγοι
  • ξέρουν τι έχουν και έχουν παλέψει με την αρώστεια τους, αλλά έχουν παραδώσει τα όπλα γιατί δεν αντέχουν άλλο και δεν βλέπουν φως για το πρόβλημά τους
  • είτε τέλος (και το κυριότερο) παρακολουθούνται από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων (π.χ. παθολόγους και κυρίως ορθοπεδικούς)

Η διάχυτη ιδιοπαθής σκελετική υπερόστωση (ή DISH, θυμίζει πιάτο στα Αγγλικά) λοιπόν είναι μία σκελετική πάθηση που προσβάλλει κυρίως τον αξονικό σκελετό, ιδιαίτερα την θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, και μοιάζει πολύ με την αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια, γι΄αυτό και λέγεται και «διάχυτη αγκυλωτική υπερόστωση».

Τι είναι επιστημονικά η διάχυτη σκελετική υπερόστωση ;

"Η DISH χαρακτηρίζεται ακτινολογικά από ασβέστωση και οστεοποίηση των καταφύσεων (ενθέσεων) των συνδέσμων, τενόντων και αρθρικών θυλάκων. Η οστεοποίηση των επιμήκων συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης δημιουργεί μία ελικοειδή παρασπονδυλική μάζα στην πρόσθια επιφάνεια των σπονδυλικών σωμάτων από την οποία και διαχωρίζεται, η οποία μοιάζει αδρά με «λυωμένο κερί που ρέει» κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης".

Στην ουσία, η DISH είναι μια μορφή βαριάς σπονδυλαρθροπάθειας, η οποία διαφέρει από την απλή σπονδυλαρθροπάθεια στα εξής :

ο Η οστεοποίηση έχει την μορφή μεγάλων οστεόφυτων (οστικών προεξοχών, σαν «ράμφος παπαγάλου») τα οποία αναπτύσσονται στην πρόσθια – έξω επιφάνεια τουλάχιστον 4 συνεχόμενων σπονδυλικών σωμάτων

ο Μοιάζει πολύ με την αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια, γιατί και αυτή προκαλεί αγκύλωση της σπονδυλικής στήλης, γι΄αυτό και μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τον Ρευματολόγο, με τις εξής όμως ουσιαστικές διαφορές :

ΟΡΙΣΜΟΣ

Η πληκτροδακτυλία χαρακτηρίζεται κλινικά από βολβώδη ομοιόμορφη διόγκωση των μαλακών ιστών των τελικών φαλάγγων ενός ή περισσότερων δακτύλων των χεριών ή/και των ποδιών, με συνακόλουθη απώλεια της φυσιολογικής γωνίας μεταξύ της επιφάνειας και της κοίτης του όνυχα. Η ακροπάχεια (acropachy) είναι εναλλακτικός όρος της πληκτροδακτυλίας.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ

Η πληκτροδακτυλία μπορεί να είναι ιδιοπαθής (ή κληρονομική) ή δευτεροπαθής σε πολλές και ποικίλες υποκείμενες νοσολογικές καταστάσεις σε διάφορα οργανικά συστήματα. Από πλευράς εντόπισης, μπορεί να είναι αμφοτερόπλευρη ή ετερόπλευρη και να περιλαμβάνει ένα μόνο δάκτυλο.

Η πληκτροδακτυλία είναι εκδήλωση της παχυδερμοπεριόστωσης (PDP), η οποία χαρακτηρίζεται από παχυδερμία, πληκτροδακτυλία των χεριών και περιοστίτιδα και απαντάται σε αυξημένη συχνότητα στους άρρενες [2]. Η κληρονομική πληκτροδακτυλία μεταβιβάζεται συνήθως με αυτοσωμικό επικρατή χαρακτήρα κληρονομικότητας με ατελή διεισδυτικότητα και ποικίλη έκφραση, αν και σε μερικές οικογένειες PDPκληρονομείται με αυτοσωμικό υπολειπόμενο και Χ-φυλοσύνδετο χαρακτήρα. Σε μία μεγάλη Πακιστανική οικογένεια με μεμονωμένη συγγενή πληκτροδακτυλία έχει ανευρεθεί μία μετάλλαξη του γονιδίου HPGDτο οποίο κωδικοποιεί την nicotinamide (NAD)+ – εξαρτώμενη 15-hydroxyprostaglandin δεϋδρογενάση.