Η CPΚ είναι ένζυμο, η υψηλότερη δραστηριότητα της οποίας παρατηρείται στην καρδιά, στους σκελετικούς μυς και στον εγκέφαλο, και σε μικρότερο βαθμό στον πλακούντα, τη μήτρα, τον γαστρεντερικό σωλήνα και το ουροποιητικό σύστημα. 
Το ένζυμο συντελεί στην παροχή ενέργειας στο κύτταρο. Η φωσφορική κρεατίνη αποτελεί ενεργειακή εφεδρεία ή αποθήκη ενέργειας για τους μυς αφού μπορεί γρήγορα να χρησιμοποιηθεί για την αναγέννηση του ΑΤΡ.

Η CPΚ συντίθεται από δυο υπομονάδες, την CK–M και την CK-Β, που οδηγεί στη δημιουργία της διαλυτής μορφής. Από αυτές τις υπομονάδες σχηματίζονται τρία διμερή ισοένζυμα: η CK-MΒ που σχετίζεται με το μυοκαρδιακό, η CK-MΜ που σχετίζεται με το μυοσκελετικό, και η CK–ΒΒ που αποτελεί ισοένζυμο του εγκεφάλου. 
Η CK-MΒ σχετίζεται (αν όχι απόλυτος ειδικά) με την καρδιά και η υψηλότερη τιμή της συγκέντρωσής της βρίσκεται στο μυοκάρδιο. Όμως μαζί με την τιμή της ολικής CK και άλλους δείκτες όπως οι καρδιακές τροπονίνες αποτελεί έναν βασικό βιοχημικό δείκτη για το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι τα επίπεδα της CK αυξάνονται κατά την διάρκεια και μετά από σκληρή άσκηση και φθάνουν στην υψηλότερη τιμή τους από 1 εως 4 μέρες μετά (την άσκηση), και επιστρέφουν στα κανονικά επίπεδα 3-8 μέρες μετά. Τέλος, εργασίες αναφέρουν ότι αύξηση της CPK και της αλδολάσης του ορού παρατηρείται και μετά από έλλειψη ύπνου.

Η μυρμηγκιά ή μυρμηκία είναι ένα ακίνδυνο εξόγκωμα στο δέρμα. Οι περισσότερες μυρμηγκιές εμφανίζονται το καλοκαίρι, λόγω της αυξημένης επαφής κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων, όπως το κολύμπι και η κατασκήνωση.

Εμφανίζεται συνήθως στα χέρια και στα πόδια, αλλά ενδέχεται να αναπτυχθεί και σε άλλα μέρη του σώματος. Οι συνηθισμένες μυρμηγκιές μοιάζουν κάπως με κουνουπίδι. Το 50% περίπου των μυρμηγκιών εξαφανίζεται μέσα σε δύο χρόνια χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα μεταδοτικές και προκείμενου να εμποδίσετε την εξάπλωσή τους, θα πρέπει να τις αντιμετωπίζετε αμέσως και να αποφεύγετε την άμεση επαφή του δέρματος με άλλες μυρμηγκιές. Συχνά, οι μυρμηγκιές επανεμφανίζονται και αυτό συμβαίνει συνήθως όταν δεν λαμβάνετε αυτές τις προφυλάξεις.
Οι μυρμηγκιές προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV). Ο ιός αυτός προκαλεί τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλοήθη εξογκώματα που είναι περισσότερο ενοχλητικά παρά επικίνδυνα, αλλά τα οποία είναι ιδιαίτερα μεταδοτικά. Υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικοί υποτύποι του ιού HPV που προκαλούν τις μυρμηγκιές. Οι διαφορετικοί τύποι του ιού προκαλούν συνήθως μυρμηγκιές σε διάφορα σημεία του σώματος. Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών, όπως δάπεδα σε πισίνες και αποδυτήρια, τα οποία έχουν μολυνθεί από άτομα που έχουν μυρμηγκιές..
Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πιθανότερο να προσβληθούν, καθώς δεν έχουν αναπτύξει (ακόμη) αντισώματα κατά του ιού και έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν μυρμηκίες.

Σύντομη περιγραφή

Αναφέρεται σε επαναλαμβανόμενα ήπια επεισόδια κωλικού των χοληφόρων, που οδηγεί προοδευτικά σε χρόνια φλεγμονή και σχηματισμό ουλής στη χοληδόχο κύστη (πάχυνση του τοιχώματος, φλεγμονώδης διήθηση, απώλεια ελαστικότητας και ίνωση). Οφείλεται σχεδόν πάντα σε χολολιθίαση.
Συμπτώματα

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο κωλικός των χοληφόρων, που οφείλεται στην παροδική απόφραξη το κυστικού πόρου από χολόλιθο. Ο πόνος ξεκινά απότομα, υποχωρεί σταδιακά και κρατά από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και είναι σταθερός (όχι διαλλείπων). Αλλες φορές συμβαίνει μετά από γεύμα, αλλά όχι απαραίτητα. Η συχνότητα των επεισοδίων ποικίλλει και μπορεί να είναι διαρκής ή να μεσολαβούν χρόνια από το ένα επεισόδιο στο άλλο. Ναυτία και έμετος μπορεί να συνοδεύουν τον πόνο.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι το «ψωμοτύρι» του Ρευματολόγου. Είναι το κυριότερο νόσημα με το οποίο ασχολείται ο Ρευματολόγος και ένα από τα ρευματικά νοσήματα που δικαιώνει την ύπαρξή του.

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχουν ρευματοειδή αρθρίτιδα στην Ελλάδα ;

Σύμφωνα με εγχώριες (αλλά και διεθνείς) στατιστικές, ένας άνθρωπος στους 100 έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα υπάρχουν 100.000-120.000 άνθρωποι με ΡΑ στην Ελλάδα. Αν όμως λάβουμε υπόψη ότι απ΄αυτούς μόνο 40.000 (κατά μέτριους υπολογισμούς) παρακολουθούνται από τους Ρευματολόγους, το ερώτημα είναι οι υπόλοιποι 80.000 τι γίνονται ; τους έχει φάει η μαρμάγκα ;

Η απάντηση είναι ότι οι χιλιάδες αυτοί άνθρωποι :

  • καταλαβαίνουν ότι κάτι έχουν, αλλά δεν πάνε στο γιατρό, γιατί φοβούνται μην τους πούν τι έχουν
  • ξέρουν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα από τις αρθρώσεις (π.χ. πόνο και δυσκαμψία στον καρπό και τους αγκώνες), αλλά δεν του δίνουν ιδιαίτερη σημασία και δεν ασχολούνται μαζί του γιατί δεν επηρεάζει σημαντικά την δουλειά τους και γενικά τις καθημερινές τους  δραστηριότητες
  • μένουν σε δυσπρόσιτες περιοχές (π.χ. ορεινά χωριά), μακριά από αστικά κέντρα όπου κατοικοεδρεύουν συνήθως οι ορθοπεδικοί ή ρευματολόγοι
  • ξέρουν τι έχουν και έχουν παλέψει με την αρώστεια τους, αλλά έχουν παραδώσει τα όπλα γιατί δεν αντέχουν άλλο και δεν βλέπουν φως για το πρόβλημά τους
  • είτε τέλος (και το κυριότερο) παρακολουθούνται από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων (π.χ. παθολόγους και κυρίως ορθοπεδικούς)

Η διάχυτη ιδιοπαθής σκελετική υπερόστωση (ή DISH, θυμίζει πιάτο στα Αγγλικά) λοιπόν είναι μία σκελετική πάθηση που προσβάλλει κυρίως τον αξονικό σκελετό, ιδιαίτερα την θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, και μοιάζει πολύ με την αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια, γι΄αυτό και λέγεται και «διάχυτη αγκυλωτική υπερόστωση».

Τι είναι επιστημονικά η διάχυτη σκελετική υπερόστωση ;

"Η DISH χαρακτηρίζεται ακτινολογικά από ασβέστωση και οστεοποίηση των καταφύσεων (ενθέσεων) των συνδέσμων, τενόντων και αρθρικών θυλάκων. Η οστεοποίηση των επιμήκων συνδέσμων της σπονδυλικής στήλης δημιουργεί μία ελικοειδή παρασπονδυλική μάζα στην πρόσθια επιφάνεια των σπονδυλικών σωμάτων από την οποία και διαχωρίζεται, η οποία μοιάζει αδρά με «λυωμένο κερί που ρέει» κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης".

Στην ουσία, η DISH είναι μια μορφή βαριάς σπονδυλαρθροπάθειας, η οποία διαφέρει από την απλή σπονδυλαρθροπάθεια στα εξής :

ο Η οστεοποίηση έχει την μορφή μεγάλων οστεόφυτων (οστικών προεξοχών, σαν «ράμφος παπαγάλου») τα οποία αναπτύσσονται στην πρόσθια – έξω επιφάνεια τουλάχιστον 4 συνεχόμενων σπονδυλικών σωμάτων

ο Μοιάζει πολύ με την αγκυλοποιητική σπονδυλαρθροπάθεια, γιατί και αυτή προκαλεί αγκύλωση της σπονδυλικής στήλης, γι΄αυτό και μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τον Ρευματολόγο, με τις εξής όμως ουσιαστικές διαφορές :

ΟΡΙΣΜΟΣ

Η πληκτροδακτυλία χαρακτηρίζεται κλινικά από βολβώδη ομοιόμορφη διόγκωση των μαλακών ιστών των τελικών φαλάγγων ενός ή περισσότερων δακτύλων των χεριών ή/και των ποδιών, με συνακόλουθη απώλεια της φυσιολογικής γωνίας μεταξύ της επιφάνειας και της κοίτης του όνυχα. Η ακροπάχεια (acropachy) είναι εναλλακτικός όρος της πληκτροδακτυλίας.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ

Η πληκτροδακτυλία μπορεί να είναι ιδιοπαθής (ή κληρονομική) ή δευτεροπαθής σε πολλές και ποικίλες υποκείμενες νοσολογικές καταστάσεις σε διάφορα οργανικά συστήματα. Από πλευράς εντόπισης, μπορεί να είναι αμφοτερόπλευρη ή ετερόπλευρη και να περιλαμβάνει ένα μόνο δάκτυλο.

Η πληκτροδακτυλία είναι εκδήλωση της παχυδερμοπεριόστωσης (PDP), η οποία χαρακτηρίζεται από παχυδερμία, πληκτροδακτυλία των χεριών και περιοστίτιδα και απαντάται σε αυξημένη συχνότητα στους άρρενες [2]. Η κληρονομική πληκτροδακτυλία μεταβιβάζεται συνήθως με αυτοσωμικό επικρατή χαρακτήρα κληρονομικότητας με ατελή διεισδυτικότητα και ποικίλη έκφραση, αν και σε μερικές οικογένειες PDPκληρονομείται με αυτοσωμικό υπολειπόμενο και Χ-φυλοσύνδετο χαρακτήρα. Σε μία μεγάλη Πακιστανική οικογένεια με μεμονωμένη συγγενή πληκτροδακτυλία έχει ανευρεθεί μία μετάλλαξη του γονιδίου HPGDτο οποίο κωδικοποιεί την nicotinamide (NAD)+ – εξαρτώμενη 15-hydroxyprostaglandin δεϋδρογενάση.

 Η συζήτηση είναι αυθεντική. Συζητούν δύο καρδιοπαθείς: ‘Πώς εξηγείται να έχω μία στένωση (βούλωμα) 70% σε μία αρτηρία της καρδιάς μου και εμένα να μου δώσουν θεραπεία και εσένα με την ίδια στένωση, στην ίδια θέση να σου κάνουν αγγειοπλαστική (μπαλόνι);’

Ήταν ένα λογικό ερώτημα που χρειάζεται οπωσδήποτε απάντηση. Το μυαλό του αρρώστου που έκανε αγγειοπλαστική αρχίζει να σκέπτεται πονηρά έχοντας υπόψη του ό,τι ακούει, βλέπει ή διαβάζει στα μέσα ενημέρωσης. Όμως υπάρχει επιστημονική απάντηση.

- Όταν ο γιατρός βλέπει στη στεφανιογραφία μία στένωση (βούλωμα) που φράζει το εσωτερικό της αρτηρίας πάνω από 70% της διαμέτρου της, αυτό δεν σημαίνει πρακτικά τίποτα. Σημασία έχει το πώς δημιουργήθηκε αυτή η στένωση. Εάν αυτό έγινε σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου, αυτό το βούλωμα κατά κανόνα είναι σταθερό και ο άρρωστος δεν κινδυνεύει να πάθει από αυτό έμφραγμα. Περισσότερο κινδυνεύει από μια άλλη μικρή στένωση που βρίσκεται στην ίδια ή σε άλλη αρτηρία και μόλις αρχίζει να φαίνεται στη στεφανιογραφία, παρά από τη μεγάλη στένωση του 70%.

Ο άρρωστος αυτός δεν χρειάζεται επεμβατική θεραπεία. Ο άρρωστος αυτός είναι εκείνος που πρακτικά δεν έχει κανένα ενόχλημα και το test κοπώσεώς του είναι κατά κανόνα αρνητικό, δηλαδή φυσιολογικό. Ο άρρωστος αυτός χρειάζεται συγκροτημένη φαρμακευτική θεραπεία και αλλαγή του τρόπου ζωή του. Η θεραπεία αυτή θα σταθεροποιήσει και τις μικρές ή και τις μεγάλες στενώσεις που υπάρχουν σε όλες τις αρτηρίες του και θα ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους να του συμβεί ένα έμφραγμα στην καρδιά ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, γιατί είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν ανάλογες βλάβες και στις αρτηρίες του εγκεφάλου του.

Σας έχει τύχει ποτέ όταν κάνετε σεξ να θελήσετε να ξεφύγετε λίγο περισσότερο και να γίνεται πιο άγριος; Εάν είστε γυναίκα έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη κατά τη διάρκεια του σεξ, ο σύντροφος σας να σας συμπεριφερθεί λίγο πιο βίαια; Και όμως όσο και να σοκάρει κάποιους ή να τους ακούγεται παράξενο, έρευνα έδειξε ότι τα ζευγάρια που όταν κάνουν σεξ, το κάνουν... άγρια, μέχρι και βίαια, δένονται περισσότερο μεταξύ τους, η σχέση τους αναζωογονείται και αισθάνονται συνεχώς ερωτευμένοι.  

Επιστήμονες από το τμήμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης σε πολύμηνη έρευνα που έκαναν σχετικά με τις συμπεριφορές των ζευγαριών κατά τη διάρκεια του σεξ, διαπίστωσαν ότι το άγριο, το βίαιο σεξ (φυσικά με την συγκατάθεση και των 2 συμμετεχόντων) φέρνει το ζευγάρι πιο κοντά.

Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι παρά τις προκαταλήψεις και το “φαίνεσθαι” που θέλει να δείχνει ο κάθε άνθρωπος, στο κρεββάτι του γίνεται διαφορετικός. Αφήνει (οι περισσότεροι τουλάχιστον) τα ταμπού στην άκρη και ευχαριστιέται το ερωτικό παιχνίδι ακόμη και εάν αυτό κάποιες φορές γίνεται βίαιο.

Η έρευνα κατέδειξε ότι ένα ζευγάρι που κάνει βίαιο σεξ, κατά τη διάρκεια της πράξης τα επίπεδα στρες και η αδρεναλίνη αυξάνονταν σημαντικά, ενώ μετά την ολοκλήρωση το ζευγάρι βιώνει μια απίστευτη ευφορία, κατά τις στιγμές που τα επίπεδα της αδρεναλίνης επανέρχονται στα φυσιολογικά. Η γαλήνη αυτή “δένει” το ζευγάρι και όχι μόνο το δένει αλλά το κάνει κάθε φορά να νιώθει και πιο ερωτευμένο.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν όμως και κάτι άλλο. Ότι ένα άγριο (έως και βίαιο) σεξ προσφέρει ισχυρότερους και πολύ πιο έντονους οργασμούς τόσο στον άνδρα, όσο και στη γυναίκα. Η τεστοστερόνη επιδρά έντονα και μάλιστα κάποιες γυναίκες δήλωσαν ότι δεν είχαν ξαναβιώσει τόσο έντονους οργασμούς.

 

Η διακοπή του καπνίσματος δεν έχει οφέλη μονάχα στην υγεία μας, αλλά έχει επίσης και στη μνήμη μας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Northumbria (Collaboration for Drug and Alcohol Research, Department of Psychology, School of Life Sciences, Northumbria University, UK). Η έρευνα αποκαλύπτει ότι η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να αποκαταστήσει την καθημερινή μνήμη μας σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτήν στους μη καπνιστές.

Οι συνεργάτες της Ερευνητικής ομάδας Ναρκωτικών ουσιών και Αλκοόλ στο Πανεπιστήμιο του Northumbria, μελέτησε 27 άτομα - καπνιστές, 18 άτομα - πρώην καπνιστές και 24 - άτομα που δεν είχαν καπνίσει ποτέ, σε ένα τεστ μνήμης καθημερινότητας.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να θυμηθούν προκαθορισμένα καθήκοντά τους σε συγκεκριμένες περιοχές της Πανεπιστημιούπολης.

Οι καπνιστές είχαν άσχημη απόδοση, δηλαδή θυμόντουσαν μόνο το 59% των εργασιών τους, ενώ όσοι είχαν σταματήσει το κάπνισμα θυμόντουσαν το 74% των απαιτούμενων καθηκόντων τους σε σχέση με όσους δεν είχαν καπνίσει ποτέ, που θυμόντουσαν το 81% των εργασιών τους.

Ο Δρ Τομ Heffernan και οι συνεργάτες της ερευνητικής ομάδας, δήλωσαν: ‘Δεδομένου ότι υπάρχουν μέχρι και 10 εκατομμύρια καπνιστές στη Βρετανία και 45 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην καθημερινή γνωστική λειτουργία - εκ των οποίων η μνήμη είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ’.

Και πρόσθεσε: ‘Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία μελέτη έχει σκοπό να εξετάσει αν σταματήσει κανείς το κάπνισμα τι επιπτώσεις έχει στη μνήμη’.

‘Γνωρίζουμε ήδη ότι η διακοπή του καπνίσματος έχει τεράστια οφέλη στην υγεία και στο σώμα μας, αλλά η παρούσα μελέτη υποδεικνύει ταυτόχρονα πως η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για τη γνωστική μας λειτουργία.’

Ο Δρ Heffernan, μαζί με τον Δρ Τέρενς Ο 'Νιλ, καλείται τώρα να ερευνήσει τις επιπτώσεις του ‘καπνού από δεύτερο χέρι’ στην υγεία και την καθημερινή μνήμη μας!

Το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά μία σειρά από συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε διάφορες παθήσεις (σοβαρές ή μη, επίμονες ή παροδικές), οι οποίες εκδηλώνονται με δυσκαμψία και πόνο στον αυχένα.

O όρος δηλαδή «αυχενικό σύνδρομο» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα προβλήματα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. 

Aνάλογα με τη βαρύτητα του συνδρόμου, ο πόνος μπορεί από τον αυχένα να επεκταθεί στους ώμους, στο χέρι (έντονος πόνος, μούδιασμα) και στο κεφάλι (πονοκέφαλοι ή ζαλάδες). Συνήθως, όσο πιο κοντά είναι ο πόνος στον αυχένα, τόσο πιο μικρό είναι το πρόβλημα. Όσο ο πόνος προχωράει προς τον ώμο, αυτό είναι ένδειξη ότι το πρόβλημα είναι σοβαρότερο. Όταν φτάνει στο σημείο να μουδιάζει το χέρι, τότε σημαίνει ότι η κατάσταση σοβαρεύει τόσο που μπορεί να παραλύσει το νεύρο και να χρειάζεται να επέμβει ο ορθοπεδικός ή ο νευροχειρουργός. 

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ 

Είναι πολύ συχνό ηλικιωμένα άτομα να παρουσιάζουν δυσκολία στην βάδισή τους. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι αυτή η δυσκολία είναι επακόλουθο της προχωρημένης ηλικίας και θα πρέπει να αναζητήσουμε τα παθολογικά αίτια που την προκαλούν.

Δεν θα αναφερθούμε σε διαταραχές βάδισης που οφείλονται σε ορθοπεδικά αίτια (π.χ. κατάγματα των κάτω άκρων, αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης) ούτε σε εκείνες που οφείλονται σε άλλα προφανή αίτια (π.χ. παράλυση μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο). Αντίθετα θα αναφερθούμε στις περιπτώσεις εκείνες όπου η βάδιση σταδιακά γίνεται δύσκολη, συνήθως σε συνδυασμό με αστάθεια και συχνές πτώσεις στο έδαφος. Συγκεκριμένα, με την πάροδο του χρόνου ο ασθενής αισθάνεται τα πόδια του ‘βαριά’ και δύσκαμπτα με αποτέλεσμα η βάδισή του να γίνεται με μικρά συρτά βήματα. Ταυτόχρονα παραπονείται για αστάθεια και διαταραχές της ισορροπίας κατά την βάδιση, κυρίως όταν πρέπει να στρίψει ή όταν το έδαφος είναι ανώμαλο.

Οι σημαντικότερες παθολογίες που προκαλούν τέτοια διαταραχή βάδισης είναι οι παρακάτω:

Τι ειναι οι θρόμβοι;

Οι θρόμβοι είναι πήγματα αίματος -δηλαδή σχηματισμοί από αίμα που έχει πήξει, που μπορούν να σχηματιστούν στο εσωτερικό ενός αγγείου (αρτηρίας ή φλέβας) και να διαταράξουν ή και να σταματήσουν τη ροή του αίματος στο εσωτερικό αυτού του αγγείου.
Εάν σχηματιστεί θρόμβος σε μία αρτηρία, μπορεί να εμποδίσει τη ροή του οξυγονωμένου αίματος προς το τμήμα του σώματος που προμηθεύεται αίμα από αυτό το αγγείο. Εάν σχηματιστεί θρόμβος σε μία φλέβα, τότε αποτελεί εμπόδιο για την επιστροφή του αίματος προς την καρδιά. Και στις δύο περιπτώσεις παρεμποδίζεται η φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος.

Τι είναι Φλεβική Θρόμβωση

Ο σχηματισμός θρόμβου αίματος σε μία φλέβα, συνήθως των κάτω άκρων, ονομάζεται Φλεβική Θρόμβωση.

Εν τω βάθει Φλεβική Θρόμβωση ή εν συντομία ΕΒΦΘ είναι ο σχηματισμός ενός θρόμβου αίματος μέσα σε μία εσωτερική φλέβα

Επιπολής Φλεβική Θρόμβωση είναι ο σχηματισμός ενός θρόμβου αίματος μέσα σε μία επιφανειακή φλέβα

Τι είναι Πνευμονική Εμβολή

Σε ορισμένες περιπτώσεις, καθώς οι φυσικοί μηχανισμοί του σώματος διασπούν τον θρόμβο (αυτό αποκαλείται «ινωδολυτική» διαδικασία) είναι δυνατόν κομμάτια του θρόμβου γνωστά ως «έμβολα» να παρασυρθούν από την κυκλοφορία του αίματος και να ταξιδεύσουν μέσω αυτού προς τους πνεύμονες, προκαλώντας Πνευμονική Εμβολή ή εν συντομία ΠΕ.

Εάν συμβεί αυτό και ο θρόμβος είναι αρκετά μεγάλος σε μέγεθος, μπορεί να είναι επικίνδυνος, μερικές φορές ακόμη και να απειλήσει την ίδια τη ζωή.

Τι είναι η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (ΕΒΦΘ);

Η λειτουργία των φλεβών είναι να επαναφέρουν το αίμα από όλα τα μέρη του σώματος πίσω προς την καρδιά. Υπάρχουν τρεις ομάδες φλεβών στα κάτω μέλη: (i) οι επιπολής φλέβες (δηλαδή, της επιφάνειας) που είναι πιο κοντά στο δέρμα, (ii) οι εν τω βάθει φλέβες (δηλαδή, του βάθους) που βρίσκονται μεταξύ μυϊκών ομάδων και (iii) οι διατιτραίνουσες φλέβες που συνδέουν τις επιπολής με τις εν τω βάθει φλέβες. Οι εν τω βάθει φλέβες οδηγούν στην κάτω κοίλη φλέβα, τη μεγαλύτερη φλέβα του σώματος, που ενώνεται με την καρδιά.

Ο όρος εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ή φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ) [deep venous thrombosis, DVT] αναφέρεται στη θρόμβωση του αίματος μέσα στις εν τω βάθει φλέβες, συνήθως σε αυτές που βρίσκονται στη λεκάνη, στο μηρό ή στη γάμπα, και πιο σπάνια στο βραχίονα, στο θώρακα ή αλλού. Σε αντιδιαστολή, η θρόμβωση επιπολής φλεβών ονομάζεται επιπολής θρομβοφλεβίτιδα και συνήθως αποτελεί επιπλοκή των κιρσών φλεβών κάτω άκρων.

Είναι δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, επειδή μπορεί να προκαλέσει πνευμονική θρομβοεμβολή. Σ’ αυτή την περίπτωση αποσπάται τεμάχιο θρόμβου αίματος από τις εν τω βάθει φλέβες και σφηνώνει στους πνεύμονες, οπότε μπορεί να εμποδίσει τη ροή του αίματος προς τους πνεύμονες και να επιβαρύνει την καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία. Η πνευμονική θρομβοεμβολή είναι μια πολύ επείγουσα κατάσταση που απειλεί τη ζωή.

Η αλματώδης αύξηση του αριθμού των κινητών τηλεφώνων που παρατηρείται σε παγκόσμια κλίμακα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, προκαλεί σοβαρές ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία των ανθρώπων τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.

Ο λόγος είναι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα και η πιθανή σχέση της με την πρόκληση καρκίνου του εγκεφάλου.

Μέχρι σήμερα δεν έχει τεκμηριωθεί αιτιολογική σχέση μεταξύ καρκίνου και ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, εντούτοις όλοι συμφωνούν ότι δεν υπάρχουν τελικά συμπεράσματα.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας πολυετούς μελέτης που διεξήχθη στην Αυστραλία, η συστηματική χρήση κινητών τηλεφώνων δεν σχετίζεται με τον καρκίνο του εγκεφάλου.

Το εύρημα αυτό συμφωνεί με τα αποτελέσματα αντίστοιχων μελετών που έχουν διεξαχθεί στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, τις σκανδιναβικές χώρες και τη Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή δρ Σάιμον Τσάπμαν, ομότιμο καθηγητή Δημοσίας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ.

Ο δρ Τσάπμαν και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι η συχνότητα του καρκίνου του εγκεφάλου στην Αυστραλία δεν έχει αυξηθεί τα τελευταία 29 χρόνια παρά την τεράστια αύξηση στη χρήση κινητών.