.jpg)
Από την Πέμπτη οι συζητήσεις στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ γίνονται και στην αλβανική γλώσσα. Μέχρι τώρα οι Αλβανοί βουλευτές μπορούσαν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής, παρότι Αλβανός και ο ίδιος, ήταν υποχρεωμένος να διεξάγει τη συζήτηση στη σλαβομακεδονική.
Πλέον, με τη χρήση της αλβανικής ως επίσημης δεύτερης γλώσσας, ο Ταλάτ Τζαφέρι θα διευθύνει τις διαδικασίες στη δική του γλώσσα, υποχρεώνοντας τους Σλαβομακεδόνες βουλευτές να κάνουν χρήση των ακουστικών διερμηνείας! Για τη σλαβομακεδονική κοινή γνώμη, κυρίως την προσκείμενη στο VMRO DPMNE και τους υπέρμαχους του μακεδονισμού, είναι ένα ακόμα σοκ.
Ο πρόεδρος Γκιόργκι Ιβάνοφ επιχείρησε να μπλοκάρει την αναγνώριση αρνούμενος να υπογράψει το διάταγμα για τη γλώσσα, αλλά ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ τον παρέκαμψε, αναθέτοντας την υπογραφή στον Αλβανό πρόεδρο της Βουλής που φυσικά το έκανε μετά χαράς.
Ισότιμη γλώσσα
Η αλβανική πλέον θα είναι ισότιμη με τη μακεδονική – ανήκουσα στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών, και θα ισχύει erga omnes σε όλη την επικράτεια. Θα τη βλέπουμε στις πινακίδες στα σύνορα, στις οποίες θα αναγράφεται το «καλώς ήλθατε στη “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”» στη μακεδονική, στην αλβανική και στην αγγλική. Αλλάζουν επίσης οι πινακίδες στα δημόσια κτίρια, στην πρόσοψη της Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών. Η κρατική τηλεόραση θα μεταδίδει και στις δύο γλώσσες τα δελτία, τα επίσημα δημόσια έγγραφα θα είναι και στην αλβανική, κ.λπ.
Μια νέα πραγματικότητα μακράν αυτής που είχε επιβάλει τα τελευταία δέκα χρόνια ο εθνικιστής Νίκολα Γκρούεφσκι και σε μια πιο ήπια εκδοχή οι προκάτοχοί του, διαμορφώνεται, στην ακόμα για λίγες μέρες «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή FYROM. Τα... μακεδονικά χαρακτηριστικά στο νεοφώτιστο κράτος της «Βόρειας Μακεδονίας» νοθεύονται και τα αλβανικά γίνονται πιο έντονα. Η ηγεμονία του «μακεδονικού έθνους» υποχωρεί και οι Αλβανοί με τη συμφωνία των Πρεσπών αλλά και με τη συνεργασία τους με τον Ζάεφ γενικότερα, ισχυροποιούνται. Οι κορυφαίοι στόχοι τους, από την υπογραφή της συμφωνίας της Αχρίδας το 2001 διά της οποίας τερματίστηκαν οι αιματηρές συγκρούσεις με τους Σλαβομακεδόνες και ετέθη το πλαίσιο της μεταξύ τους, αρμονικής συμβίωσης μελλοντικά, επιτυγχάνονται. Ο Αλί Αχμέτι και οι ηγέτες των άλλων μικρότερων κομμάτων τους πανηγυρίζουν δικαίως.
Ο δρόμος για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανοίγει με τη συμφωνία των Πρεσπών, ενώ η καθιέρωση της γλώσσας τους ως δεύτερης επίσημης σε όλη την επικράτεια και για όλες τις χρήσεις είναι πλέον γεγονός.
Για τους Αλβανούς ένταξη στο ΝΑΤΟ σημαίνει ασφάλεια απέναντι στους ιστορικούς εχθρούς τους στην περιοχή Σέρβους. Ενταξη στην Ε.Ε. σημαίνει –εάν και εφόσον αυτό προχωρήσει– βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου. Αυτά ήταν τα κορυφαία αιτήματα όχι μόνο της συμφωνίας της Αχρίδας αλλά και της πολυσυζητημένης «πλατφόρμας των Τιράνων» και τα πήραν και τα τρία συνεργαζόμενοι με τον Ζόραν Ζάεφ.
Δεν είναι όμως και τα μόνα. Ο Αχμέτι ήθελε να προχωρήσουν άμεσα με τον Ζάεφ και στην εκλογή συναινετικού προέδρου, Αλβανού φυσικά. Μια τέτοια «υποχώρηση» του Σλαβομακεδόνα ηγέτη όμως θα πυροδοτούσε έκρηξη εθνικισμού στο μη αλβανικό στοιχείο, που πολύ δύσκολα θα ανεχόταν έναν τέτοιο δυισμό στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας και έτσι στα μέσα της εβδομάδας, καθώς δεν καρποφόρησαν οι συζητήσεις, ανακοινώθηκε ότι το αλβανικό κόμμα DUI τελικά θα κατεβάσει δικό του υποψήφιο.
Επεται συνέχεια
Η υλοποίηση της «ατζέντας των Τιράνων», ωστόσο, μόλις τώρα ξεκίνησε και, όπως αναφέρουν πληροφορίες από το Τέτοβο και τα Σκόπια, στο τραπέζι οι Αλβανοί πρόκειται να ρίξουν άμεσα την αποσύνδεση της πληθυσμιακής ισοτιμίας του 20% που η συμφωνία προβλέπει στη νομή της εξουσίας, αλλά και το μοίρασμα του κρατικού προϋπολογισμού στις δύο κοινότητες, σλαβομακεδονική και αλβανική. Μάλιστα, στην επικείμενη απογραφή δεν θα υπάρχουν στο ερωτηματολόγιο η εθνότητα και το θρήσκευμα. Η βήμα προς βήμα ομοσπονδιοποίηση του κράτους μέσω θεσμικών αλλαγών, που τους προωθούν στην οριζόντια και κάθετη κλίμακα εξουσίας, ήταν και παραμένει εσωτερικά ο στόχος των Αλβανών και η υλοποίηση της «ατζέντας των Τιράνων» τον υπηρετεί.
Τα βλέπει όλα αυτά η «άλλη πλευρά», η σλαβομακεδονική και στους κόλπους της αυξάνεται το αίσθημα ανασφάλειας για τον μέλλον της, αλλά και του κράτους που συγκροτήθηκε με ραχοκοκαλιά την ίδια. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον Αλί Αχμέτι και τους ηγέτες των άλλων μικρότερων κομμάτων του Τετόβου η συμφωνία των Πρεσπών δεν θα είχε καταρτιστεί καν και αυτό δημιουργεί πλέον μια αίσθηση, που δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, ότι οι Αλβανοί ελέγχουν τη χώρα.
Με δεδομένη τη στρατηγική του «ενιαίου εθνικού χώρου» που αθόρυβα υλοποιούν οι Αλβανοί της βαλκανικής, μεταξύ τους και αυτοί του Τετόβου, και τις διαφαινόμενες συνοριακές μεταβολές (Κοσόβου - Αλβανίας και Κοσόβου - Σερβίας), το μέλλον της «Βόρειας Μακεδονίας» στην υπό διαμόρφωση νέα εικόνα της δυτικής βαλκανικής είναι ένα ζήτημα που έχει αρχίσει να συζητείται στο περιθώριο των θριαμβολογιών για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και τις ευεργετικές (;) επιπτώσεις της στην περιοχή.
«Αυτή η συμφωνία μπορεί σε ιστορικό χρόνο να σημάνει το τέλος της χώρας όπως την ξέραμε. Δείτε τις κινήσεις της de facto κατάργησης των συνόρων Αλβανίας και Κοσόβου. Νομίζετε ότι μένουν αδιάφοροι οι Αλβανοί των Σκοπίων από αυτό που βλέπουν να έρχεται; Πού θα αναζητήσουν ασφάλεια οι Σλάβοι αυτής της χώρας, αν όχι στη Βουλγαρία και στη Σερβία που καραδοκούν; Η καλύτερη προοπτική που φαίνεται να έχει είναι η ομοσπονδιοποίησή της, αυτό είναι το θετικό σενάριο», μου είπε μια μάλλον απαισιόδοξη, πλην όμως έμπειρη και διορατική διπλωματική πηγή που ξέρει σαν την «παλάμη» της τη Βόρεια Μακεδονία.
