.jpg)
Του Αριστείδη Κάντα Βιοπαθολόγου
Από τις 8 Μαΐου πολλά Διαγνωστικά Εργαστήρια (ΔΕ) της χώρας είναι κλειστά. Ο λόγος είναι πως από την κυβέρνηση συνεχίζεται να εφαρμόζεται ο μνημονιακός νόμος 4172/2013.
Στο άρθρο 100 του συγκεκριμένου νόμου ορίζεται πως ο προϋπολογισμός για τις εργαστηριακές εξετάσεις είναι καθορισμένος (κλειστός) και πως την υπέρβασή του έχουν υποχρέωση να την καλύπτουν τα συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ Διαγνωστικά Εργαστήρια με εκπτώσεις (rebate) και επιστροφές χρημάτων (clawback) προς τον ΕΟΠΥΥ.
Επειδή το 2013 ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης που επί της ουσίας η χώρα είχε πτωχεύσει, η ρύθμιση αυτή είχε τη λογική της. Όμως, παρότι η οικονομική κρίση πέρασε, σταδιακά η χώρα ανέκαμψε οικονομικά και δια στόματος του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών δηλώνεται με υπερηφάνεια πως η χώρα βρίσκεται σε οικονομική ανάπτυξη, το άρθρο 100 του μνημονιακού νόμου διαρκώς ανανεώνεται και παραμένει μέχρι σήμερα ενεργό.
Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα λόγω χαμηλού κρατικού προϋπολογισμού για τις εργαστηριακές εξετάσεις καθώς και αυξημένης συνταγογράφησης, η υπέρβαση του προϋπολογισμού έχει ξεπεράσει το 60%, οπότε αντίστοιχα έχουν αυξηθεί οι εκπτώσεις (rebate) και οι επιστροφές χρημάτων (clawback) των ΔΕ προς τον ΕΟΠΥΥ. Πράγμα που σημαίνει πως από τα 100 ευρώ που δικαιούται να εισπράξει ένα ΔΕ, οφείλει να καταβάλλει στον ΕΟΠΥΥ 60 Ευρώ ή και περισσότερα.
Με λίγα λόγια, τα ΔΕ οφείλουν χρήματα προς τον ΕΟΠΥΥ, ο οποίος τα παρακρατεί από τις μηνιαίες υποβολές των ΔΕ που προκύπτουν από τις εκτελέσεις εξετάσεων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ. Με τη διαδικασία αυτή τα ΔΕ οφείλουν να συνεχίσουν να είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ για να μπορούν να ανταποκρίνονται στο χρέος που επί 11 χρόνια έχει συσσωρευτεί, ταυτόχρονα όμως, με τις νέες υποβολές, νέο χρέος προστίθεται και το χρέος μεγαλώνει. Έτσι, είναι προφανές πως τα ΔΕ έχουν μπει σε σπιράλ θανάτου.
Στο σημείο αυτό τίθενται καίρια ερωτήματα. Με ποια λογική τα ΔΕ οφείλουν να πληρώνουν την υπέρβαση του προϋπολογισμού για τις διαγνωστικές εξετάσεις χωρίς να έχουν οποιαδήποτε ευθύνη για το γεγονός αυτό; Κι ακόμη, δεν οφείλει η πολιτεία να είναι ηθική και δίκαιη; Δεν οφείλει να σέβεται τους πολίτες της, να τους ακούει και να συζητά μαζί τους, αντί να τους αγνοεί και να τους περιφρονεί; Είναι ηθικό και δίκαιο να εξοντώνει μια κατηγορία επιστημόνων που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πολιτεία λογαριάζοντας τους ως μεσαιωνικούς υποτελείς που οφείλουν να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πολιτεία και ταυτόχρονα να οφείλουν χρήματα;
Όχι δεν είναι δυνατόν σε μια πολιτισμένη, σε μια Ευρωπαϊκή χώρα να συμβαίνει αυτό. Η μόνη εξήγηση είναι πως το παρανοϊκό αυτό άρθρο 100 που περιλαμβάνεται στο μνημονιακό νόμο 4172/2013 και ψηφίστηκε μέσα σ’ ένα βράδυ χωρίς οι βουλευτές να το διαβάσουν, συνεχίζει να παραμένει αδιάβαστο.
Έτσι έχοντας τα πράγματα η κατάσταση είναι αδιέξοδη. Τη λύση μπορεί να τη δώσει μόνον ο πρωθυπουργός, ο οποίος αφού ενσκήψει στο ζήτημα, είναι βέβαιο πως θα αντιληφθεί πως αυτό που συμβαίνει είναι άδικο και καταστροφικό για τα ΔΕ. Ο μνημονιακό νόμος πρέπει να πάψει να ισχύει, το τεχνητό χρέος που έχουν επωμιστεί τα ΔΕ πρέπει να διαγραφεί και να γίνει ένα καινούριο ξεκίνημα συνεργασίας μεταξύ ΕΟΠΥΥ και ΔΕ με τη συμφωνία πως σε μια ευνομούμενη και δίκαιη πολιτεία οι πολίτες θα αμείβονται δίκαια για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
