Το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Λάρισας δικαίωσε ιατρούς που κατήγγειλαν ότι εργάστηκαν συστηματικά για περισσότερο των 48 ωρών εβδομαδιαίως, χωρίς τη ρητή συναίνεσή τους και χωρίς την παροχή αντισταθμιστικών περιόδων ανάπαυσης. Οι γιατροί διεκδίκησαν από το νοσοκομείο αποζημίωση ύψους 20.000 ευρώ για τον καθένα, λόγω ηθικής βλάβης.
Η καταγγελία αφορούσε το διάστημα από το 2003 έως το 2008 για υπερεργασία παραβιάζοντας τόσο την ευρωπαϊκή όσο και την εθνική νομοθεσία (Οδηγία 2003/88/ΕΚ και π.δ. 88/1999). Επρόκειτο για ενεργές και μικτές εφημερίες, χωρίς την χορήγηση των απαιτούμενων ημερών ανάπαυσης, επιφέροντας εξουθένωση, σύμφωνα με τη Νομική Βιβλιοθήκη το qualex.gr . Σε περίπτωση άρνηση συμμετοχής σε αυτές τις εφημερίες τους, όπως υποστήριξαν απειλούνταν με πειθαρχικές κυρώσεις.
Από την μεριά του, η νομική υπεράσπιση του νοσοκομείου επικαλέστηκε την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος και την προστασία της δημόσιας υγείας, υποστηρίζοντας ότι ήταν νόμιμη η εργασία. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στους ν. 3527/2007 και ν. 3654/2008) για την υποχρεωτική συμμετοχή των γιατρών στις εφημερίες και ότι οι ιατροί έδωσαν προφορική συναίνεση, χωρίς να αρνηθούν να συμμετάσχουν στα προγράμματα εφημεριών.
Εν τέλει το δικαστήριο κατέληξε ότι παραβιάστηκε η ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία, σημειώνοντας ότι οι γιατροί εργάστηκαν πέραν του ανώτατου εβδομαδιαίου ορίου των 48 ωρών, χωρίς τη ρητή, ελεύθερη και προσωπική συναίνεσή τους. Για τις μεταγενέστερες εθνικές ρυθμίσεις, επισημάνθηκε ότι ήταν αντίθετες με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ, η οποία υπερισχύει έναντι του εθνικού δικαίου.
Ακόμη, στο σκεπτικό της απόφασης μέτρησε ότι δεν δόθηκαν στους γιατρούς ισοδύναμες περιόδους αντισταθμιστικής ανάπαυσης, ούτε άλλη κατάλληλη προστασία. Σε ότι αφορά το επιχείρημα του νοσοκομείου ότι προτάχθηκε το γενικό συμφέρον, απορρίφθηκε καθώς αναφέρθηκε ότι η προστασία της υγείας των εργαζομένων αποτελεί επίσης δημόσιο συμφέρον. Ακόμη, η συμμετοχή των ιατρών στα προγράμματα εφημεριών δεν επιβεβαιώνει, σύμφωνα με το Εφετείο, την συναίνεση για υπερωριακή εργασία, αφού υπήρξε απειλή πειθαρχικών κυρώσεων, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Συνεπώς, απορρίφθηκε η έφεση του νοσοκομείου, καταλήγοντας ότι η υπέρβαση του ωραρίου συνιστά παράνομη πράξη, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα. Ως εκ τούτου προκλήθηκε ηθική βλάβη στους ιατρούς, επιδικάζοντας αποζημιώσεις κυμαινόμενες μεταξύ 7.100 και 11.900 ευρώ ανά ιατρό, εξαρτώμενη από το φόρτο υπερωριακής εργασίας.