Δεν παράγει πλήρη απόδειξη αλλά μόνο τεκμήριο η βεβαίωση θανάτου που συντάσσει ιδιώτης ιατρός… Αυτή είναι η άποψη των δικαστηρίων της χώρας αφού μπορεί να θεωρούν τη Ληξιαρχική Πράξη Θανάτου ως δημόσιο έγγραφο αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με την ιατρική πιστοποίηση θανάτου.

Αναλυτικότερα τα δικαστήρια της χώρας θεωρούν ότι η ληξιαρχική πράξη θανάτου που συντάσσεται από τον αρμόδιο Ληξίαρχο, συνιστά δημόσιο έγγραφο, το οποίο παρέχει πλήρη απόδειξη (άρα δεν χωρά αμφισβήτηση).

Ωστόσο αυτή η απαγόρευση αμφισβήτησης αφορά μόνο ως προς τα όσα βεβαιώνονται σ` αυτήν και έγιναν ενώπιον του ληξιάρχου. Κάτω από αυτά τα δεδομένα η ανταπόδειξη (δηλαδή η αμφισβήτηση με μάρτυρες ή έγγραφα) γίνεται μονο εφόσον το έγγραφο προσβληθεί ως πλαστό.

Τι συμβαίνει με το ιατρικό πιστοποιητικό θανάτου

Αντίθετα τα περιστατικά, που περιέχονται στη ληξιαρχική πράξη αλλά δεν υποπίπτουν από τη φύση τους στην άμεση αντίληψη του ληξιάρχου (όπως το πιστοποιητικό θανάτου που συντάσσει ιδιώτης ιατρός ή ιδιωτική επιχείρηση υγείας) δεν έχουν την απόλυτη κάλυψη του νόμου.

Όπως έχουν κρίνει τα δικαστήρια τα περιστατικά που εμπεριέχονται στη ληξιαρχική πράξη θανάτου ο ληξίαρχος δεν μπορεί να τα βεβαιώσει ως αληθινά αλλά βεβαιώνει μόνο ότι έλαβε γνώση από τις δηλώσεις των αρμοδίων. Κάτω από αυτά τα δεδομένα τα εισαχθέντα περιστατικά που βεβαιώνουν οι αρμόδιοι (ώρα, τόπος, αιτία θανάτου κλπ) αποδεικνύονται μεν πλήρως από τη ληξιαρχική πράξη ωστόσο αυτή η απόδειξη ισχύει μέχρις όμως ότου αποδειχθεί το αντίθετο.

Αρα αν υπάρχουν ανακριβείς αναφορές στο πιστοποιητικό θανάτου και τούτες τις αποδείξει όποιος έχει έννομο συμφέρον τότε παύει να ισχύει αυτό το πιστοποιητικό (μόνο όσον αφορά τις ανακριβείς αναφορές βέβαια)

Πως εκδίδεται η ληξιαρχική πράξη θανάτου

Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία η ληξιαρχική πράξη θανάτου συντάσσεται εντός είκοσι τεσσάρων ωρών από το θάνατο, αφού προσαχθεί έγγραφη πιστοποίηση θανάτου που εκδίδεται από τον ιατρό που νοσήλευσε τον θανόντα ή, αν δεν υπάρχει τέτοιος ιατρός, από τον ιατροδικαστή ή τον ιατρό πραγματογνώμονα που ορίζεται από την οικεία αστυνομική ή δικαστική αρχή. Ο νόμος υποχρεώνει το γιατρό σε κάθε περίπτωση θανάτου να δηλώνει την αιτία του θανάτου, αναφέροντας και την αρχική, την ενδιάμεση και την τελική που προκάλεσε τον θάνατο.

Οι γιατροί οφείλουν να εξασφαλίσουν τη γνησιότητα

Το απαιτούμενο από το νόμο ιατρικό πιστοποιητικό θανάτου θα πρέπει να θεωρείται ως προς τη γνησιότητα του. Ετσι οι ιατροί υποχρεούνται να αποστέλλουν στον ληξίαρχο του τόπου όπου εγκαθίστανται δείγμα της υπογραφής τους, προκειμένου να ελέγχεται η γνησιότητα της στα πιστοποιητικά θανάτου που εκδίδουν.

Επίσης υποχρεούνται να βεβαιώνεται η γνησιότητα της υπογραφής τους στα ιατρικά πιστοποιητικάθανάτου που εκδίδουν, από την αρμόδια αστυνομική αρχή ή από τον ιατρικό σύλλογο, του οποίου αυτοί είναι μέλη. Πάντως ήδη από το 2005 τα ιατρικά πιστοποιητικά και οι ιατρικές γνωματεύσεις, καθώς και οι ιατρικές συνταγές που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από ιατρούς που υπηρετούν σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. ή ιδιώτες ιατρούς.

Τζώρτζης Ρούσσος, Δικηγόρος, TRLawfirm    

www.healthreport.gr