Η λεγεωνέλλωση έχει ως αιτιολογικό παράγοντα το βακτηρίδιο LEGIONELLA PNEUMOPHILA, που είναι το πιο συνηθισμένο αλλά και επικίνδυνο είδος της οικογένειας LEGIONELLA.

Περίπου το 90% όλων των λεγεωνελώσεων οφείλονται στο βακτήριο Legionella pneumophila (Λεγεωνέλλα η πνευμονόφιλος), η οποία ευθύνεται για τη νόσο των λεγεωναρίων. Άλλα είδη που προσβάλλουν τον άνθρωπο είναι τα Legionella longbeachae, Legionella feeleii, Legionella micdadei και Legionella anisa, τα οποία προκαλούν τον πυρετό Πόντιακ, μια εμπύρετη αυτοπεριοριζόμενη νόσο που μοιάζει με γρίπη. Η νόσος των λεγεωναρίων έχει θνησιμότητα που μπορεί να φτάσει μέχρι το 15%, ενώ σε νοσηλευόμενους σε νοσοκομεία μπορεί να φτάσει μέχρι το 50% αν τα αντιβιοτικά αργήσουν να χορηγηθούν.

Οι λεγεωνέλλες είναι βακτήρια που είναι υδρόβια, ενώ μπορούν να βρεθούν στο έδαφος. Η L. pneumophila έχει βρεθεί μόνο σε υδάτινα συστήματα, όπως λίμνες, ποτάμια, δεξαμενές και συστήματα ύδρευσης και ψύξης μεγάλων κτιρίων, όπου ζει συμβιωτικάμε την αμοιβάδα^[2]. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί σε θερμοκρασίες ανάμεσα σε 20°C και 55°C, με ιδανική θερμοκρασία στους 35°C. Ευνοϊκοί παράγοντες για την ανάπτυξη είναι η παρουσία σκουριάς ή φυκιών. Όταν μολύνει τον άνθρωπο, το βακτήριο μπαίνει μέσα στα μακροφάγα και τα επιθηλιακά κύτταρα του πνεύμονα και αναπαράγεται μέσα στα κύτταρα

Το βακτήριο που την προκαλεί δεν μεταδίδεται μόνο από τα κλιματιστικά. Ούτε κινδυνεύουν μόνο οι ταξιδιώτες να μολυνθούν από αυτό. Το βακτήριο στο οποίο οφείλεται η νόσος αναπτύσσεται, κυρίως, στα επιφανειακά νερά.

Είναι, όμως, δυνατό να ανιχνευθεί και στο καθαρό νερό, ενώ επιζεί ακόμη και στο αποσταγμένο νερό, όπως αναφέρει σε εγκύκλιο που απέστειλε το υπουργείο Υγείας, με στόχο την πρόληψη της νόσου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ευνοϊκός παράγοντας για την ανάπτυξη του βακτηρίου είναι η συχνή αυξομείωση της θερμοκρασίας, τα στάσιμα νερά και οι εναποθέσεις αλάτων και ξένων ουσιών.

H παρουσία οργανικών και ανόργανων ουσιών καθώς και μικροοργανισμών στο νερό ευνοεί τη δημιουργία αποικιών στην εσωτερική επιφάνεια των σωληνώσεων. Το πλήθος των αποικιών αυξάνεται, σχηματίζοντας μια βιομεμβράνη (biofilm). Η βιομεμβράνη είναι μόνιμη εστία πιθανής μόλυνσης του νερού των δικτύων διανομής νερού των κτιρίων, απελευθερώνοντας συνεχώς μικροοργανισμούς στο πόσιμο νερό. 

Πώς μεταδίδεται

Οι λεγεωνέλλες μεταδίδονται μέσω της εισπνοής ενός εναιώρηματος νερού ή/και χώματος το οποίο έχει επιμολυνθεί με βακτήρια.Ανάμεσα στα περιβάλλοντα που αναπαράγονται είναι οι ψυκτικοί πύργοι, οι υγραντήρες και τα μεγάλα συστήματα κλιματισμού. Το όνομά τους το πήραν επειδή η πρώτη επιδημία έλαβε χώρα το 1976 σε ένα ξενοδοχείο στη Φιλαδέλφια των ΗΠΑ, όπου συνεδρίαζε η Λεγεώνα της Αμερικής. Περιστατικά λεγεωνελλώσεων έχουν καταγραφεί σε όλο το κόσμο.

Τα 9 συμπτώματα

Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα βασικά συμπτώματα είναι εννέα και είναι τα ακόλουθα:

-Πονοκέφαλος

-Μυϊκός πόνος

-Ρίγη

-Πυρετός που μπορεί να φτάσει τους 40° C και παραπάνω

-Μέχρι τη δεύτερη ή την τρίτη μέρα, ο ασθενής θα αναπτύξει και άλλα συμπτώματα που μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Βήχας, ο οποίος μπορεί να έχει και βλέννα και μερικές φορές, αίμα

-Δύσπνοια

-Πόνος στο στήθος

-Συμπτώματα στο γαστρεντερικό σύστημα, όπως ναυτία, έμετος και διάρροια

-Σύγχυση, ή άλλες ψυχικές αλλαγές

Tι πρέπει να κάνουμε

-Σωστή συντήρηση κλιματιστικών

-Καθαρισμός φίλτρων σε τακτά χρονικά διαστήματα

-Ρύθμιση σε 25 βαθμούς Κελσίου (ιδανικές συνθήκες θερμοκρασία 25-26 βαθμούς Κελσίου και 65% υγρασία)

-Συχνός αερισμός του χώρου (π.χ. λίγο ανοικτό το παράθυρο συνεχώς)

-Όχι απότομες εναλλαγές κρύο – ζεστό και αντίστροφα

Τέλος, αφενός δεν βάζουμε το κλιματιστικό σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία και αφετέρου το σβήνουμε 20 λεπτά πριν βγούμε από το σπίτι ή το αυτοκίνητο, ώστε να προσαρμοστεί ο οργανισμός στην μεταβολή της θερμοκρασίας.

Δείτε εδώ το φυλάδιο

ΙΑΤ.gr